Daar zat ik dan, alleen. Te wachten, met een vreemd, hol gevoel van totale berusting en acceptatie. Gordijnen dicht, alles donker. Ik kon er maar beter vast aan wennen. Ik had foto’s van dierbaren om mij heen op de grond gelegd, geelgoud verlicht door een eenzame kaars. Harde gospel, en twee flessen jenever binnen handbereik. Ik wist dat het einde ...