Medewerkerscolumn
Enkele weken geleden werd ik door journalist en programmamaker Cees Grimbergen gewezen op een rapport over de toekomst van de zorg van de Rotterdamse hoogleraar Mark van Twist. Wat ik van dat rapport vond? Ik vond het vooral saai, onsamenhangend en onleesbaar. Daarop maakte Grimbergen mij erop attent dat zestig van de honderd pagina’s in het rapport letterlijk overgeschreven waren van artikelen, rapporten en persberichten van anderen. Ik had dat bij het lezen zelf niet opgemerkt. Nadat ik het rapport nogmaals had gelezen en de bronnen had gecheckt, kwam ik tot de conclusie dat hier sprake was van plagiaat.
De KNAW onderscheidt twee aspecten aan plagiaat: het toe-eigenen van andermans materiaal en onvoldoende recht doen aan de bijdrage van die ander. Als bijna een heel rapport bestaat uit teksten van anderen, vrijwel zonder eigen verbindende tekst en als slechts aan het einde van een alinea een bronvermelding staat zonder dat duidelijk is dat de hele alinea uit die bron gekopieerde tekst is, dan is er overduidelijk sprake van plagiaat zoals omschreven door de KNAW. Een student die een scriptie schrijft bestaande uit aan elkaar geplakte gekopieerde tekst zou een dikke onvoldoende krijgen en wellicht zelfs van de opleiding worden gestuurd.
Hoogleraar Mark van Twist verdedigt zich tegen de beschuldiging van plagiaat door te zeggen dat het rapport niet voor de openbaarheid was bedoeld en dat bij elke passage steeds keurig de bron is vermeld. Beide argumenten snijden geen hout. De rapporten zijn besproken tijdens een bijeenkomst voor genodigden in het Utrechtse hotel Karel V en zijn daardoor openbaar gemaakt. Een masterscriptie van een student is meestal ook niet bestemd voor openbaarmaking. Toch eisen we van studenten dat ze geen teksten van anderen overschrijven. Een voetnoot aan het einde van een overgeschreven alinea uit een tekst is dan niet voldoende.
Op grond van de criteria van de KNAW bestempel ik dit rapport als plagiaat. Ik vind dat de Erasmus universiteit, waar Mark van Twist hoogleraar bestuurskunde is, dit moet onderzoeken. Een universiteit die van haar studenten eist dat ze geen plagiaat plegen, mag plagiaat van haar hoogleraren niet door de vingers zien.
Wim Groot, hoogleraar gezondheidseconomie en hoogleraar evidence based education