Medewerkerscolumn
Onderstaande e-mail ontving ik van een student die voor de herkansingstoets was gezakt.
“Hello, I was an (...) student from (...) in Maaatsricht. As I was not allowed to give (...) exam in February due to UM Card issues, this was my first attempt to write. accordingly I should be given an opportnity to write my exam for the second time ie. First Resit soon. I expect to write it in August as once told by (...). Kindly let me know soon sir.
Thank you”
Deze student had bij de eerste toets zijn UM-kaart niet bij zich (“UM card issues”) en was daarom door de surveillant weggestuurd. Voor de herkansing had hij een zware onvoldoende. De interpunctie en de spelfouten in de e-mail heb ik laten staan. Alleen alle mogelijke verwijzingen naar de identiteit van deze student heb ik verwijderd en vervangen door (...).
Buitenlandse studenten zijn er in verschillende soorten en maten. Duitse, Engelse, Amerikaanse en Canadese studenten werken veelal harder, zijn gemotiveerder en presteren over het algemeen beter dan de meeste Nederlandse studenten. Dat geldt niet voor veel studenten uit niet-Angelsaksische landen van buiten de EU. Bij die studenten is het Engels vaak belabberd.
Dat is niet het enige probleem. Het hoger onderwijs in sommige landen buiten de EU, maar ook in een paar EU-landen, is behoorlijk corrupt. Diploma’s zijn er te koop. Docenten vragen geld om studenten te laten slagen voor het tentamen. Omgekeerd verwachten studenten dat als ze betaald hebben, ze zullen slagen, ook al schrijven ze de grootst mogelijke onzin op tijdens het tentamen.
Veel van deze studenten kunnen het niveau van onze universiteit niet aan. Ze zijn niet in staat actief bij te dragen aan discussies in de onderwijsgroepen. Ze zijn gewend dat de docent vertelt wat ze moeten weten en tijdens het tentamen moeten reproduceren. De gebrekkige Engelse taalvaardigheid vormt daarbij nog een extra obstakel. Daarmee duperen ze ook collega-studenten, want de leeropbrengst van het pgo-systeem is voor een belangrijk deel afhankelijk van de actieve deelname van alle studenten.
De bijdrage van deze groep aan ons onderwijs is gering. De belangrijkste reden om hen toch toe te laten is dat ze geld in het laatje brengen. Het collegegeld voor studenten van buiten de EU is immers een stuk hoger dan dat van EU-studenten. Maar door studenten toe te laten die ons niveau niet aan kunnen, corrumperen we onszelf.
Wim Groot, hoogleraar gezondheidseconomie en hoogleraar evidence based education