cato

Ik identificeer mij intens met mensen die door het dolle heen zijn als de lente komt. Krokusjes maken me aan het huilen en een zonsondergang om 18:03 in plaats van 18:00 bezorgt me buikpijn van geluk. Op de eerste lentedagen heb ik de neiging om van die stomme spontane dingen te doen, zoals high-fives geven aan voorbijgangers of mensen met veel mee...

Vroeger kon ik mijn hoofd nooit uitzetten.Ik had vaak sturende gedachten, vol onlogische logica. Toen ik me realiseerde dat mijn docent Engels verdacht veel op een acteur leek waar ik zo verliefd op was, zeiden mijn gedachten: “Zo, dus je bent verliefd op je Engels leraar!”  Dat was niet zo, maar het duurde een paar dagen om die zi...

“Iedereen kent het wel”, dat waren woorden waar wij nooit een verhaaltje mee mochten beginnen. Mijn lerares Nederlands vond dat te makkelijk. Je zou zo in één keer je hele stuk naar beneden halen door te beginnen met een overduidelijke poging je publiek mee te willen trekken in de geschetste situatie. Mijn column ging over Willem Hollee...

Er wordt vaak gezegd dat deze jonge generatie, mijn generatie, ontzettend oud gaat worden. Nieuwe medicijnen zullen ons weinig kans geven om er nog vroeg tussenuit te piepen en energieker dan ooit zullen wij de honderd passeren. Maar wat nou als dit niet waar is? Stel dat we allemaal op ons 45e sterven omdat we de energie die je normaal over e...

Toen ik elf was kreeg ik verkering met Levi. Hij zat op een andere basisschool, dus had mijn klasgenootje (en tevens zijn beste vriend) de beëdiging geregeld. Op een verfrommeld kartonnen omhulsel van een gum stond de vraag: wil je verkering? En ik zei ja. Het was een leuk vriendje. Eens in de zoveel tijd bracht mijn vader mij op de fiets naar I...

“Hallo! Ja? Hallo. Ja, dat zegt men als er gecommuniceerd wordt hè? Ik zit in de trein. Hallo? Kun je wat zachter praten, je tettert zo. Laat me even aan het woord. Ja. Ik heb haar net op de trein gezet. Nou wat wil je, ik heb het treinkaartje vijf keer in d’r hand gedrukt, maar toch heeft ze het voor elkaar gekregen om ‘m thuis t...

Ik zag laatst een hele lieve foto in de krant. Het was een afbeelding bij een reportage over middelbare scholen: een jongen en een meisje zaten in het raamkozijn van een lokaal, hij met zijn hand op haar been, zij met haar hoofd op zijn schouder. Hun gezichten waren niet te zien, dus trok iets anders mijn aandacht: die hand. Het was een onschuldige...

Ik snapte mezelf even niet zo goed. Nasim had mijn muntthee voor mij betaald en in plaats van dankbaar te zijn, irriteerde het me ontzettend. Normaal gesproken heb ik een zwak voor jongens die de deur voor je openhouden, je met hun auto op komen halen of je drankje betalen. Een vriendin uit Amsterdam noemt zichzelf in zulke situaties een ‘doo...

Als ‘verliefdheid op het eerste gezicht’ bestaat, heb ik een probleem. Toegegeven, ik ben meestal best tevreden als ik in de spiegel kijk, maar dat is dan wel na een goede nachtrust, een laagje mascara en vooral alleen vanuit een aantal specifieke hoeken gezien. Helaas: dit soort omstandigheden is niet altijd aanwezig. In de bieb bij...

Toen ik een jaar of tien was speelde ik elke week bij mijn vriendinnetje Anneke. Op een dag, toen ik bij haar thuis even naar het toilet was geweest, viel mijn oog op de tv in de woonkamer. Haar vader was een oude Japanse film aan het kijken. Gefascineerd keek ik mee over zijn schouder terwijl hij de film voor mij samenvatte. Het was een liefdesdra...