cato

Mijn nicht en haar twee dochters – mijn achternichtjes – wonen in Rotterdam. Afgelopen woensdag zocht ik ze op. We zouden eerst naar de film gaan, en vervolgens zou ik blijven logeren. We gingen naar de Nederlandse kaskraker All You Need Is Love en hadden het nogal getroffen, want het was ook nog eens ‘Ladies Night’. Met ...

Ik werk momenteel op mijn oude middelbare school, als huiswerkbegeleider. Gedurende de eerste weken, wanneer ik na zevenen de school uitliep om mijn fiets te pakken, zat er altijd een man naast het fietsenrek. Hij verschool zich daar, elke avond, in de luwte van het bombastische gymnasiumgebouw. Een gevulde plastic tas tegen zich aangeklemd, staren...

Het is vrijdagavond en ik sta, net als een jaar geleden, tussen dronken dansende mensen. Ander land, ander soort evenement en een ander soort gezelschap, maar dezelfde gevoelens komen boven wanneer de band begint te spelen. Iets meer dan een jaar geleden stuurde jij mij het nummer Can’t Keep Checking My Phone, van de band Unknown Mortal Orche...

Laatst deed ik eens ouderwets boodschappen. Zo van, dat je naar de bakker gaat voor je brood, naar de visboer voor je vis, en dat je dan, na bij de groenteboer te zijn geweest, naar huis fietst met een prei die uit je tas steekt. Onderweg nog even snauwen naar toeristen die op het fietspad lopen, en vervolgens rechtsaf, de gracht op, om mijn sleute...

Trots liet een vriend mij een foto zien. “Kijk nou! Zelf gemaakt. Ik heb er vier maanden over gedaan, maar dan heb je ook wat!” Ik keek naar het scherm van zijn telefoon en zag een volledige miniatuurtempel, inclusief Dorische zuilen en geveldriehoek. “Op schaal hè!” Hij glunderde. Ondergedompeld in de coschappen en nog stee...

Bliksemschichten schieten door de lucht en dikke druppels glijden over mijn slaapkamerraam, als doorzichtige naaktslakken, naar beneden gedreven door de zwaartekracht. In Maastricht had ik nooit last van de regen. Alles was op loopafstand, dus pakte ik bij noodweer gewoon een paraplu en de benenwagen, in plaats van de fiets. In Amsterdam is dat and...

Ik zit huilend bij de voordeur, terwijl mijn moeder aan de overkant van de straat onze reservefiets voor me oplapt. Samen met de buurman zaagt ze het oude slot door, want daar waren we al een tijdje de sleutel van kwijt. “Och schat, zit je nou te treuren?” Ik knik. Na vier trouwe dienstjaren heeft mijn gouden Koga Miyata uit 1980 het op...

Op een koele woensdagavond werk ik aan de Veemkade in Amsterdam snel een broodje naar binnen, in afwachting van mijn eerste echte handpan concert. Twee jongens uit Duitsland zijn door Europa aan het toeren met “hét muziekinstrument van de 21e eeuw” (aldus de beschrijving), en ik had besloten een kijkje te gaan nemen. Een kaartje kopen w...

Ik had laatst een topdag met mijn tweejarige neefje uit Amsterdam. Na zijn eerste verjaardagen te hebben gemist omdat ik in Maastricht woonde, zou ik nu een hele ochtend op hem passen. Bij binnenkomst was er even tijd nodig om te wennen. Met grote ogen keek hij me aan. “Hee Ezra, ken je me nog?” Een bijna onhoorbaar zuchtje kwam over zi...

Ik droomde vannacht dat ik met drie mensen tegelijk trouwde. In een donkere, met bloemenkransen versierde schuur gaf ik het jawoord aan drie individuen, van wie ik me alleen nog het gezicht van één jongen herinner. Hij was klein, mollig en had lang, vettig bruin haar. Eenzelfde witte bloemenkrans sierde zijn volle gezicht. Ofschoon de gelegenheid z...