cato

Het begon met imiteren. Toen ik begon wilde ik graag net zo kunnen schrijven als Paulien Cornelisse. Zij maakte slimme observaties van stoplichtmannetjes en toverde vergeten woordenboekwoorden om tot herboren taalkundige kunstwerkjes. Dat moest ik ook kunnen, dus slenterde ik Maastricht door, krampachtig elk potentieel ‘beschrijfbaar’ o...

Het begon als een leuk gesprek. We hielden allebei van elektronische muziek, en kwamen erachter dat we over een paar weken naar hetzelfde festival zouden gaan. Leuk! We namen plaats op de bank terwijl het huisfeestje vrolijk voortgezet werd. We lachten. “Sport je?” vroeg hij. Ik knikte, “jij ook?”. Hij vertelde dat hij ze...

Ik ben onrustig, al een hele tijd. Die onrust herken ik. Mijn geest gaat in hyperfocus. Elk pijntje, elke gedachte, elke angst wordt onder de loep genomen en beoordeeld door een stemmetje in mijn hoofd. Pijn op mijn borst? Je bent ziek! Misschien ga je wel dood! Een irritatie? Dat moet je nú oplossen, anders zal je nooit meer comfortabel kunnen lev...

Ik heb voor het eerst mogen ervaren hoe het is om écht onhandig te zijn. Niet om meteen op te scheppen, maar ik ben best trots op mijn algemene onklunzigheid. Toch was het afgelopen vrijdag opeens raak: alsof ik al mijn controle van de afgelopen 23 jaar vanwege een onorthodox soort karma voor één nacht moest laten varen. Het begon na het avondet...

Toen ik een jaar of vier was, en mijn vader een jaar of eenenveertig, schepte ik graag over hem op in de kleuterklas. Hij kon namelijk met één hand het krukje naast mijn bed optillen, die aan de andere kant van mijn slaapkamer neerzetten, en dan doen alsof het niets was. Toen ik een jaar of zes was, en mijn vader een jaar of drieënveertig, speel...

Ik heb vorige week gehuild op mijn werk. Het was niet echt de bedoeling (is huilen ooit de bedoeling?), maar toen ik eenmaal begon kon ik niet meer stoppen. Achteraf gezien waren de tranen het gevolg van stress, onder andere gevoed door rijlessen die duurder uitpakten dan verwacht, een heftig telefoongesprek met een ex-vriend én twee collega’...

Elke donderdagochtend sport ik samen met Paulien. We volgen een les waarbij je een uur lang een buis vol grit heen en weer moet bewegen. Goed voor de buikspieren, schijnt. Paulien neemt altijd het matje rechtsvoor in de zaal: vlak naast de ventilator en tegenover de spiegel. Ikzelf neem altijd het matje dat daar zo ver mogelijk vanaf...

“Nou dames, jullie zijn de eersten dit seizoen, dus leef je uit!” Met een vriendelijk gebaar wees campingbaas Robert naar de twaalf grijze pipowagens op het grasveld. “Aan het water? Of liever dichtbij het sanitair?” Hij knipoogde. Daar hoefden we niet lang over na te denken, en we liepen met z’n vieren naar Coco ...

“So you think you can stop me and spit in my eyeyeyyyyy?!!!” brult de blonde jongen. Hij is opgestaan van zijn pianokruk en rent over het podium. Ogen dicht, armen in de lucht en zijn zilveren ketting dansend om zijn nek. Ik kijk naar hem door het schermpje van zijn vaders telefoon. Het rode opnameknopje gloeit in het donker terwijl hij...

Het is helaas (nog) niks geworden tussen mij en mijn leuke buurjongen. Ik had hem en zijn krullen al een paar keer op straat gespot, en één keer op de sportschool in de buurt. Ik kon daarom mijn geluk niet op toen ik er vanochtend achter kwam dat de (lege) plantenbak die aan de steunreling vóór mijn raam hing op zijn balkon terecht was gekomen. Tij...