Een Dag van het Huwelijk (12 februari), voor Jan Smits, hoogleraar Europees privaatrecht, hoeft het niet. “Begrijp me niet verkeerd, ik ben gelukkig getrouwd, maar dit is een actie van een katholieke lobbyclub met als doelstelling de zegeningen van het huwelijk te benadrukken.” En over die zegeningen heeft Smits, in ieder geval vanuit juridisch oogpunt, wel wat opmerkingen. “Een huwelijk is eigenlijk heel privé, daar moet een staat zich niet mee bemoeien. Als je wilt trouwen vanwege romantische overwegingen, zitten er automatisch allerlei rechten en plichten aan vast, die de staat eraan verbindt. Je zou de twee moeten scheiden. Trouwen is voor de romantiek, je relatie juridisch regelen kan via een samenlevingscontract, dat is een perfect alternatief.”
Omdat dat ver weg lijkt, steunt Smits een ander idee: een tijdelijk huwelijk. “Het is heel normaal om andere contracten voor een bepaalde periode af te sluiten, waarom dan niet een huwelijkscontract? Het is al in een paar landen voorgesteld, maar nog nergens aangenomen. Het idee is dat je een proefhuwelijk aangaat, voor één à twee jaar. Je maakt afspraken over de financiën en het verdelen van eigendommen. Als het misgaat, ben je automatisch van elkaar af. Gaat het goed, dan kun je verlengen – eventueel voor altijd.”
Dat heeft enkele voordelen. “In Nederland gaat scheiden relatief makkelijk, maar in sommige landen is het een kostbare en langdurige procedure. Ook helpt het om gezichtsverlies tegen te gaan. Je hebt minder te maken met het vooroordeel dat er iets is misgegaan als je gaat scheiden.”
Smits schreef hierover in een juridisch vakblad. “Ik kreeg een reactie van een diaken van Utrecht, dat dit in strijd was met hoe hij het huwelijk zag. Maar daar gaat het niet om, het gaat om de rol van het huwelijk in de maatschappij.”