Een casus. In een studentenhuis in het centrum wonen drie nette meiden. Als hun buurman woest voor de deur staat, te woest om duidelijk te maken wat zijn probleem is, voelen ze zich bang en bedreigd en bellen ze de politie. Twee bemiddelaars gaan op bezoek: masterstudent Nederlands recht Roos van den Bekerom en Mardoeka Christensen van Trajekt. “De meiden wilden vooral een goede relatie met hun buurman; ze hadden geen idee waarom hij zo boos reageerde. Feestjes gaven ze amper, alleen af en toe een etentje met vriendinnen”, vertelt Van den Bekerom. “Uit het gesprek met de man bleek dat hij uit een flat was vertrokken vanwege geluidsoverlast. Hij wilde graag rust.” En die kreeg hij niet, omdat de voorgangers van de drie meiden nogal luidruchtig waren, iets waar hij zich meermaals aan had gestoord. Met de komst van de drie meiden werd het rustiger, maar niet rustig genoeg, vond hij. En daar hielpen de dunne wandjes tussen de twee panden niet aan mee. Bovendien was hij door zijn frustratie enorm gefocust op ieder klankje. En toen was er dus de spreekwoordelijke druppel die de emmer deed overlopen. “Hij vond dat hij streng moest zijn.” Een bemiddelingsgesprek – waar de man in eerste instantie niet heel erg aan trok, vertelt Van den Bekerom – klaarde de lucht. “Ze wisselden nummers uit, kwamen tot afspraken.”
Handhaving
Buurtbemiddeling is een van de vele acties binnen het project Student & Stad van onder meer de gemeente en de Universiteit Maastricht met als doel de relatie tussen Maastrichtenaren en studenten te verbeteren. Christensen: “Maastricht is als studentenstad snel gegroeid maar gaandeweg is de dialoog tussen buurtbewoners en studenten verdwenen. Te vaak denkt men in termen van handhaving, vindt men dat een probleem door een ander – de gemeente, de universiteit of de politie – moet worden opgelost. Maar er valt veel meer te bereiken met onderlinge communicatie.” Studentenbuurtbemiddeling gebeurt geheel op vrijwillige basis, zegt Christensen. Beide partijen moeten er energie in willen steken.
In totaal werkt Trajekt met 28 bemiddelaars, waaronder dus studenten, maar ook buurtbewoners en jongeren die ooit werden begeleid door een jongerenwerker. Christensen: “Het project sluit aan bij de wens van de Universiteit Maastricht om studenten maatschappelijk betrokken te laten studeren, het project Match. We zijn zelfs bezig de studenten studiepunten te geven voor hun werk.”
De achttien rechtenstudenten, waarvan er twaalf bij het Studenten Rechtsbureau Maastricht werken, hebben een speciale training van twee dagen achter de rug. “Je leert er gesprekstechnieken, hoe je mensen ervan kunt overtuigen dat je onpartijdig bent en hoe je bijvoorbeeld ruimte creëert voor emoties”, zegt Matthijs van Wijck, student en penningmeester bij het Studenten Rechtsbureau. Zijn vrijwilligersbaan als buurtbemiddelaar geeft hem een “verfrissende kijk. Ik kom even buiten mijn comfortzone, te meer omdat we bij het Studenten Rechtsbureau vaak de belangen behartigen van één partij en omdat we nu buiten onze ‘gouden bubbel’, onze eigen studentenwereld, komen.”
Arrogant
Waarom durven buurtbewoners studenten niet aan te spreken op wat hen dwarszit? Van Wijck: “Sommigen zijn bang, voelen zich ondergeschikt, denken dat studenten arrogant zijn en niet open staan voor discussie.” Van den Bekerom noemt ook de taal als barrière. “Ze zijn bang dat ze dom overkomen omdat, in het geval van internationale studenten, hun Engels niet goed genoeg is.”
Van Wijck ging onlangs op bezoek bij een getrouwd stel in Limmel dat zich niet meer op zijn gemak voelde. Oorzaak: herrie van studenten in het naastgelegen huis. “Ze dachten dat er opzet in het spel was, pesterijtjes, terwijl de studenten zich van geen kwaad bewust waren.” Ook Van den Bekerom merkt dat studenten vaak niet door hebben hoezeer hun buren zich kunnen ergeren. “Terwijl voor studenten een tuin vaak het laatste is waar ze zich druk over maken, is het voor de buren een doorn in het oog. Die ergeren zich groen en geel aan de wildgroei en de rotzooi.” Van Wijck: “Maar als er geen gesprek komt, wordt het almaar erger. De klager wil dat het stopt, de student wil van het gezeur af. Ze zijn beiden geholpen met een oplossing.”