Het eerste wat de bezoeker ziet als hij/zij het bestuursgebouw binnenloopt, is het doek met vier cirkels van Nathalie Brans dat voor het ronde raam op de vide hangt (zie foto). Door het textiel heen is de schaduw van het raam te zien; alsof het werk voor deze plek gemaakt is. “Toen we voor het eerst naar de ruimte gingen kijken, had ik het bij me”, vertelt Brans, die onder andere achter de balie bij de Universiteitssingel 50 zit. “Die vide is ontzettend mooi en omdat we niet veel muren tot onze beschikking hadden, wilde ik kijken of ik mijn werk ook op een andere manier kon tentoonstellen.”
De cirkels zijn afbeeldingen van de zon, gemaakt met een speciale chemicaliën. “Als je textiel daarmee doordrenkt en het dan laat opdrogen, reageert het op zonlicht. Dat vind ik leuk, dat het object ook een rol speelt in de techniek die ik gebruik.” Brans is gefascineerd door de kosmos. “Het is allesomvattend, oneindig. En daarmee de inspiratie die ik ervan krijg ook.”
Voor Andries Hoogenraad, die zowel op Randwyck als bij Fasos diensten draait, zit de inspiratie in een momentopname. Dat kan de eerste blik op New York zijn, vanuit een Greyhound bus die uren eerder vanuit Washington vertrokken is. Maar ook die ene week waarin de blaadjes van de Amerikaanse gleditsia, die hij op weg naar zijn atelier tegenkomt, een frisse groengele kleur hebben. “Ik maak foto’s en studies van dat moment. Vervolgens blijft het soms een hele tijd liggen. Maar uiteindelijk ga ik er mee aan de slag”, zegt Hoogenraad. Soms wekenlang heel intensief, soms in tussenpozen gedurende een aantal jaar.
Hoogenraad ziet overeenkomsten tussen zijn werk en dat van de andere kunstenaars op de tentoonstelling. ‘Where have I been’ staat er op een tegel uit Titia Eggens installatie. In haar werk komen thema’s als ‘onderweg zijn’ en ‘hier op dit moment zijn’ terug. Ruben Philipsen laat zijn visie op de werkelijkheid zien door foto’s en een draai te geven aan voorwerpen die hij heeft gevonden. Bijvoorbeeld de collage van de doekjes die mensen gebruiken om whiteboards schoon te vegen.
“Het gaat allemaal over de geest van de plek”, zegt Hoogenraad. “Dat ene moment.”