Wat wilde je vroeger worden? Schrijver, net als Carry Slee. Als klein kind las ik al haar boeken. Toen ik wat ouder werd, veranderde dat naar docent. Dingen uitleggen vind ik leuk. Ik ging altijd voor hoge cijfers. Ik werk graag hard. Dat heb ik van mijn ouders meegekregen. Ze hebben nooit streng hoeven te zijn over huiswerk. Mijn vader is elektromonteur en mijn moeder zorgt voor het huis. Pas sinds de middelbare school wil ik arts worden. Hoge cijfers vind ik nu minder belangrijk. Ik ontwikkel me liever op andere gebieden. Bijvoorbeeld bij de Maastrichtse islamitische studentenvereniging Nour, bij de internationale medische studentenvereniging IFMSA, bij de universiteit als jaarvertegenwoordiger en bij mijn bijbaan op de huisartsenpost. Daar zit ik achter de telefoon van het triagecentrum. Als mensen bellen beoordeel ik hoe urgent het is.
Waar geef je het meeste geld aan uit? Kleding. Een paar weken geleden vroeg de pakketbezorger of ik de Zara leeg had gekocht. Hoeveel ik gemiddeld uitgeef is moeilijk te zeggen. Soms driehonderd euro, dan weer een tijdje niets. Ik laat me door corona niet tegenhouden. Online is genoeg te vinden. Op mijn kamer in Maastricht heb ik af en toe ruimtegebrek. Een groot deel breng ik naar mijn ouders in Eindhoven, maar ik vind het ook prettig om soms wat weg te geven. Een opgeruimd gevoel is heerlijk.
Mijn coronahobby. Wandelen. Dat deed ik voor corona nooit. Toen fitneste ik veel. Tijdens de eerste lockdown zocht ik vooral de binnenstad op. Tegenwoordig de natuur. Het gebied achter het gouvernement is momenteel mijn favoriet. Meestal wandel ik alleen. Het is een manier om mijn gedachten en mijn dag te structureren. Ik begin en eindig de dag meestal met een wandeling. Hoe langer de coronaperiode duurt, hoe meer moeite ik ermee krijg. Ik mis vooral het contact met medestudenten. Twee weken geleden had ik voor het eerst weer les op de universiteit. Dat was heel erg fijn.
Bid je wel eens? Elke dag vijf keer. Dat is heel belangrijk voor me. Het ‘moet’ van mijn geloof, maar ik zie het niet als een verplichting. Ik word er rustig van. Problemen lijken na het gebed veel minder groot dan daarvoor. Mijn geloof is deel van mijn identiteit. Het is niet altijd makkelijk om moslim te zijn. Ik moet me wel eens verantwoorden voor dingen die ik niet heb gedaan. En bij mijn oude bijbaan bij de Albert Heijn wilde iemand niet door mij geholpen worden vanwege mijn hoofddoek. Dat is pijnlijk, maar ik zal hem daardoor nooit af doen. Dat is toegeven aan negativiteit van anderen. Ik probeer het niet persoonlijk op te vatten. Iemand die mij kent, zou dat niet zeggen.
Ik steek veel vrije tijd in: MSA Nour. Dit jaar ben ik voorzitter. Vorig jaar was ik PR-manager en het jaar daarvoor was ik betrokken bij de oprichting. Het is begonnen net voor de ramadan van 2019. Met een groepje wilde ik een iftar, een maaltijd na zonsondergang tijdens de ramadan, organiseren in een zaaltje in Wittevrouwenveld. Daar kwamen onverwacht honderd mensen op af, onder wie veel studenten. Zo kwamen we op het idee. Bij de traditionele studentenverenigingen is er een hoofdrol voor alcohol en uitgaan. Dat doen wij niet. Vanwege corona zijn onze sociale activiteiten tot dusverre hoofdzakelijk online of in het park geweest. Ook organiseren wij discussiegroepen of evenementen met een spreker. Onlangs was er bijvoorbeeld een gesprek over vrouwen in de academische wereld.
Tegelijkertijd is MSA Nour een orgaan dat moslimstudenten vertegenwoordigt. Zo maken we ons onder andere sterk voor een gebedsruimte in de binnenstad. Iedereen is welkom bij ons. We vinden het heel belangrijk om moslims en niet-moslims met elkaar in contact te brengen. We hebben bijvoorbeeld goede contacten met Lux Ad Mosam, de christelijke studentenvereniging van Maastricht. Onze enige voorwaarde voor lidmaatschap is dat je student bent. We hebben inmiddels tachtig leden.
Mijn grote liefde. Daar ben ik totaal niet mee bezig. Ik wil eerst aan mijn carrière werken. Maar uiteindelijk wil ik een groot, liefdevol en hecht gezin. Daarin ben ik zelf ook opgegroeid. Ik heb twee zusjes van negentien en dertien en een broertje van vier. Hij springt in mijn armen als ik op vrijdag thuiskom. Het is altijd gezellig thuis, altijd iemand om me heen. Ik vond het daarom moeilijk om op kamers te gaan in Maastricht. Maar het moest. Ik heb het eerste half jaar van mijn studie op en neer gereisd vanuit Eindhoven en dat was veel te druk. Mijn ouders vonden het ook moeilijk dat ik wegging. Ik heb een hele goeie band met ze. Als ik grote beslissingen moet nemen, vraag ik hen als eerste om advies. Dat volg ik niet altijd op, maar ik vind het wel belangrijk om te weten wat zij ergens van vinden. Bijvoorbeeld over dat ik na mijn bachelor een half jaar rust wil nemen. Dat vonden ze een goed idee.
Wat ik nooit meer wil meemaken. Het verdriet dat ik had toen mijn opa acht jaar geleden heel plotseling overleed. Ik heb daardoor een grote angst om dierbaren kwijt te raken. Ik was zijn eerste kleinkind, we hadden een speciale band. Mijn religie heeft me geholpen om met de pijn van het verdriet om te gaan. Als ik bid tot Allah heb ik het gevoel dat iemand me hoort en begrijpt. Ook het idee dat mijn opa in het hiernamaals is biedt troost.
Mijn favoriete vakantieland: Ik heb nog niet heel veel gereisd, maar als ik er eentje moet kiezen, dan Marokko. Mijn familie komt er vandaan en het is zo’n mooi en veelzijdig land. Grote steden en mooie cultuur, een enorme gastvrijheid en lekker eten. Ik vind traditionele couscous het lekkerst. Dat kookt mijn moeder thuis ook vaak. We komen er niet jaarlijks. Ik heb er geen directe familie wonen.
Niemand aan de UM weet dat ik… helemaal niet altijd serieus ben. Zo kom ik op de meeste mensen over. Ze denken dat ik de voorbeeldige student ben die bij alle colleges is en altijd helemaal op schema ligt, maar dat is niet zo. Ook tijdens vergaderingen vind ik het leuk om af en toe een grapje te maken. De sfeer mag best een beetje informeel zijn.
Ben je politiek actief? Nee, maar ik vind het heel belangrijk om te stemmen en je daar op voor te bereiden. Ik kijk debatten, lees partijprogramma’s en doe de kieswijzer. Ik stem niet per se op een moslim, wel op iemand die ook moslims vertegenwoordigt.