Een uitkomst, vindt Liyang Wu. Drie weken geleden kwam hij vanuit China naar Maastricht voor zijn promotietraject bij de faculteit psychologie en neurowetenschap. “Ik ken hier nog helemaal niemand en het is nu ook lastig om mensen te leren kennen. Het is een beetje eenzaam. Ik zag dit in het UM nieuws en besloot me op te geven. Voor internationale studenten en medewerkers is het ideaal.”
Dat zijn precies de mensen die Han Aarts, directeur van het Maastricht University centre for international cooperation in academic development (Mundo), hoopt te ontmoeten. “Ik ben eraan gewend om via mijn werk veel mensen tegen te komen. Nu werk ik vooral thuis en zie en spreek ik bijna niemand. Dit leek me leuk.” De eerste wandeling heeft hij inmiddels achter de rug. “Met een Braziliaanse mevrouw die een tijd in Italië heeft gewoond. Heel leuk, het gesprek kwam vanzelf op gang. Je hebt natuurlijk al een gemeenschappelijke interesse, omdat je voor dezelfde werkgever werkt.” Deze week gaat hij op pad met een man uit India.
De matches zijn volledig willekeurig, vertelt Jermain Kaminski, universitair docent aan de School of Business and Economics, die het idee – dat ook op andere universiteiten wordt uitgevoerd – naar Maastricht heeft gehaald. “Het algoritme van de website zorgt ervoor dat studenten aan studenten en medewerkers aan medewerkers worden gekoppeld en dat je niet twee keer dezelfde match krijgt. Ik heb het coderen grotendeels zelf gedaan. Als we in een week op een oneven aantal deelnemers uitkomen, koppel ik mezelf aan de persoon die overblijft.”
Soms krijgt hij een verzoek. “Een faculteit wilde graag dat hun studenten met elkaar gingen wandelen en sommige medewerkers willen juist wel graag met een student wandelen. Verder hou ik het zo simpel mogelijk. Het is geen datingsite.”
Kaminski hoopt dat UM Walks ook na de coronacrisis nog van waarde kan zijn. “Ik wilde nu iets doen voor de studenten die geïsoleerd zijn, die de hele dag in hun kleine kamertje zitten. Maar het is ook een goede manier om mensen buiten je eigen kring te leren kennen. We zouden het dan een paar keer per jaar kunnen doen, in plaats van iedere week.”