Elke ochtend maakt hij een planning, op het half uur nauwkeurig, zodat hij voor de rest van de dag weet waar hij aan toe is. Zo zat hij vanochtend in een online werkgroep, daarna beantwoordde hij vragen van Observant, vanmiddag weer een werkgroep, dan bijles geven, en daarna sporten.
Vanwaar die strakke planning? Vind je het zonde om tijd te verspillen?
“Als ik de dag goed benut, geeft dat een tevreden gevoel. Ik ben niet zo van ‘op de bank hangen en naar buiten kijken’. Dan slaat de verveling toe.”
De geestelijke gezondheid van studenten is in het afgelopen half jaar flink verslechterd. Van jou ook?
“Nee, sociaal-emotioneel gaat het vrij goed. Ik heb geluk dat ik nog thuis woon en niet vereenzaam op een studentenkamer. Ik heb ook veel bijles gegeven en vier keer per week getraind. Die structuur is voor mij belangrijk, daardoor hou ik het vol.”
Pots is een van de zes eerstejaars die Observant in het coronajaar volgt. Hij woont bij zijn ouders (en zijn zus) in Maastricht, in de wijk Scharn. Begin mei is de verbijstering groot als het hele gezin besmet raakt met het coronavirus.
“Dat was toch wel even schrikken, ook omdat je gelijk een corona-label krijgt opgeplakt. En dat is ook weer niet zo heel vreemd, want vrienden en familieleden schrokken natuurlijk ook. Wanneer waren ze voor het laatst met ons in contact geweest? Gelukkig hebben we het virus, voor zover we weten, niet verder verspreid, we zijn zelf ook niet ontzettend ziek geweest. Zelf merkte ik er bijna niks van, mijn moeder wel, zij had last van verkoudheid en geur- en smaakverlies. Het meest vervelend vond ik om anderhalve week thuis te zitten. Omdat we alle vier besmet waren hoefden we onderling geen quarantainefratsen in huis uit te halen, dat scheelde.”
Het heeft zijn studie niet geschaad. Hij heeft tot nog toe alle vakken gehaald, met een acht gemiddeld. “Ik ga altijd voor het hoogst haalbare maar ik had mijn verwachtingen vanaf het begin bijgesteld omdat de opleiding pittig is en het tempo hoog. De faculteit wil in het eerste jaar het kaf van het koren scheiden. Via de studievereniging heb ik bijles wiskunde gehad, met het oog op twee vakken, waaronder kansberekening.”
Wat waren recente hoogte- en dieptepunten? Laten we met het mooie nieuws beginnen.
“Ik ben gestopt met MVV. De club wil het kwaliteitsverschil tussen het eerste elftal en de jeugd verkleinen en dat zou betekenen dat ik zes keer per week moet trainen. Of je gaat ervoor of niet. Ik heb besloten om te stoppen, het kost te veel tijd. En om realistisch te zijn: ik kan aardig voetballen maar de top zal ik niet bereiken. Dat vermoedt de trainer ook.”
Was dat een pijnlijke constatering?
“In mijn hoofd ben ik er al langer mee bezig, maar emotioneel doet het me wel wat. Ook omdat ik meer dan dertien jaar bij die club heb gezeten. De laatste keer dat ik naar huis fietste had ik het er best moeilijk mee.”
Gek dat je dit een hoogtepunt noemt.
“Ja, het voelt dubbel. Je neemt afscheid van iets wat je altijd met plezier hebt gedaan, en juist doordat ik me daar zo van bewust was, genoot ik des te meer van de laatste trainingen.”
Wat was het dieptepunt?
“Het is sinds vorige maand uit met mijn vriendin, na zeventien maanden. We konden elkaars verwachtingen niet helemaal vervullen. Mijn drukke leven zat daarbij soms in de weg.”
Veel momenten van verlies en afscheid.
“Ja, het waren moeilijke keuzes. Waarbij ook structuur is weggevallen. De wekelijkse ontmoetingen met m’n vriendin, steeds weer op m’n fietsje naar de training… Dat zijn de dingen die ik het meest mis. Tegelijk is het een kans om nieuwe structuur te creëren. Ik word in ieder geval lid van Uros, de studentenatletiekvereniging. Ik hou van hardlopen en wil me op termijn inschrijven voor halve marathons. In juli doe ik mee met de Obvion Run in Heerlen. Hardloopevenementen worden voor mij de nieuwe wedstrijden.”
Nog meer plannen voor volgend jaar?
“Ja, een dubbele bachelor. Nu doe ik econometrie maar de overlap met economie is zo groot dat je die erbij zou kunnen doen. Ik heb daar binnenkort een gesprek over met de studieadviseur.”
Ga je nog op kamers?
“Als de pandemie voorbij is zeker. Ik ken intussen ook meer studenten, die al op kamers wonen. Het lijkt me leuk om dan wat meer bij elkaar over de vloer te komen en samen te eten of te koken.”
Baal je ervan dat je studententijd al voor een deel is vervlogen, dat je er niet ten volle van hebt kunnen genieten?
“Zo zie ik het niet. Ik probeer het positief te kaderen. Ik doe nu dingen waar ik anders waarschijnlijk geen tijd voor zou hebben, zoals de vele bijlessen voor middelbare scholieren. Tegelijk besef je wel dat je er al een jaar op hebt zitten. Dus ja, ik wil echt meer van het studentenleven proeven, zeker weten.”