Het had niet veel gescheeld of Alexander Louwes was ook na de middelbare school blijven werken in de dierentuin in Emmen. Het hele gezin werkte er. Zijn vader deed de personeelsadministratie en zijn moeder verkocht ijs “vlakbij de zeeleeuwen”. Louwes zelf hielp in de horeca op het park. “Het was een hartstikke leuke baan met gezellige collega’s. Ik zat op het vwo, maar was niet zo ambitieus. Een tijd heb ik gedacht om er te blijven.”
Door zijn interesse in de horeca overwoog Louwes de hotelschool. Toen hij zich toch iets meer verdiepte in vervolgstudies kwam hij nog meer interessante dingen tegen: onderwijskunde, kunstmatige intelligentie, werktuigbouwkunde, psychologie en nog meer. “Ik heb altijd veel gelezen; ik vind veel dingen interessant. De legende gaat dat ik de vervolgstudie heb gekozen door verschillende opties op een dartbord te plakken om daarna een pijltje te gooien”, vertelt hij geheimzinnig. Of het echt zo is gegaan laat hij in het midden.
‘Advanced Technology’ aan de Universiteit van Twente werd het. Een warm bad. Zo voelde het voor Louwes toen hij in september 2004 naar de universiteit ging. De pesterijen die op de middelbare school regelmatig plaatsvonden – “Ik heb een Thaise moeder. Ze maakten met hun vingers Aziatische ogen en gromden Chinese geluidjes” – waren als sneeuw voor de zon verdwenen. Hij moest weleens “gewelddadig optreden” tegen die stukken verdriet. “Ik heb ooit iemand tegen een raam gegooid. Daarna was het meteen voorbij. Op de universiteit heb ik dat nooit meer hoeven doen”, lacht hij. “Ik kwam in een wereld terecht met gelijkgestemden.”
Thuis vertellen over zijn studie lukte niet echt, het stond te ver van hen af, al waren ze heel geïnteresseerd en steunden ze hem. Zijn vader studeerde nog een klein beetje na de middelbare school, maar ging al snel aan de slag in de dierentuin. Zijn moeder, geboren en getogen in een vissersstadje onder de rook van Bangkok, verliet heel jong de basisschool om voor haar familie geld te gaan verdienen. “Ze vertelt nog altijd heel trots dat ze op haar tiende haar haar afknipte en tegen jongens ging thaiboksen voor geld. Ze wilde eigenlijk graag vissen, maar dat mochten alleen de mannen. Een hele lieve vrouw, met heel veel pit.”
Ook op de middelbare school kon hij niet bij hen terecht voor hulp. “’Sorry, dat weet ik niet’, zei mijn vader dan. Ik moest vaak alles in mijn eentje uitzoeken.” En dat ging goed. “Ik heb dat nooit als eenzaam ervaren.” Zijn moeder zat in die tijd op Nederlandse les. “Na mijn eigen huiswerk, ging ik haar helpen.”
Louwes straalt als hij vertelt over zijn studietijd. “Mijn beste vrienden gingen ook naar Enschede en ik vond het spannend om op mezelf te gaan wonen. Wij waren de eerste lichting van onze studie en dat was een heel leuke groep.” Ook daarbuiten had hij veel vrienden en was hij actief. “In de kroeg, maar ik heb ook in het bestuur van verschillende studie- en sportverenigingen gezeten.” Dat kostte tijd. Zes jaar deed hij over zijn bachelor.
Zijn master ‘Sustainable Energy Technology’ haalde hij ondanks het overlijden van zijn vader binnen de tijd. “Alvleesklierkanker, echt een shitziekte. Het is heel laat ontdekt. Mijn vader was een stille man. Hij heeft het nooit gezegd, maar ik weet zeker dat hij trots op me was. Een ontzettend verdrietige periode, waarin ik heel goed ben ondersteund door mijn vriendin, nu mijn vrouw. Ze heeft me geholpen om het een plek te geven.”
Het koppel woonde al samen voordat ze een relatie kregen. Ze waren huisgenoten in Twente en na een half jaar kregen ze een relatie. “Ze was een van de ‘Duitse psychologiemeisjes’. Veel Duitsers kwamen toen al in Enschede studeren. In het Nederlands, dus we hebben vanaf het begin Nederlands gesproken. Dat spreekt ze vloeiend nu.” Na hun studie werden ze allebei promovendus. “In tegenstelling tot mijn familie snapte mijn vrouw mijn leven dus goed.”
Voor haar verhuisde Louwes vanuit Enschede naar Maastricht. “We hebben altijd gezegd dat wanneer een van ons een leuke baan zou vinden ver weg, dat de ander mee zou gaan. Dat geldt voor Australië, maar dus ook voor Maastricht.” Ze werkt als universitair docent bij de School of Business and Economics. Een jaar werkte Louwes als onderzoeker in België, maar vond daarna zijn huidige functie, ook bij SBE. “Mijn moeder wilde liever dat ik rechter, arts of piloot was geworden. Vooral dat laatste”, lacht hij. “Dan kon ik korting voor haar regelen om naar Thailand te gaan.”