Tien jaar lang aan iets belangrijks kunnen werken. Die zekerheid is het ware geschenk van de zwaartekrachtsubsidie (bijna 20 miljoen) die ze met haar consortium heeft binnengehaald, zegt prof. Anita Jansen. “Dat heb je nodig als wetenschapper.” Als decaan heeft ze geprobeerd de werkomstandigheden van de staf te verbeteren. Door de onderwijstaakstellingen en het geld anders te verdelen. Maar je hebt niet alles zelf in de hand. Met het plan-Van Rijn (meer geld naar bèta, ten koste van alfa en gamma), komt de financiering van ook de psychologiefaculteiten verder in het gedrang. “Ik hou mijn hart vast, het is nu al zo lastig.”

Ze werkt koud een jaar aan de School of Business and Economics en mag nu al de Edmond Hustinx Prijs ophalen van vijftienduizend euro. Ines Wilms is de naam, big data-expert.

Stel, je krijgt als wetenschapper een zak met geld, onbeperkte tijd en personeel. Welk onderzoek zou je dan doen? Neurowetenschapper Sanne ten Oever wil metingen doen waarbij de activiteit van elke hersencel (van de 80 miljard in totaal) in kaart wordt gebracht.