De eerste plek kwam als een totale verrassing. Pas toen de juryvoorzitter tijdens de prijsuitreiking een zin uit haar werk voorlas, besefte Füsers dat het over haar ging. “De prijs bestaat al twintig jaar en tot nu toe won er altijd iemand met een kort verhaal. Ik verwachtte daarom dat ik niet zou winnen.” De jury zag dat echter anders. “Met pijnlijke zinnen ontroerde je ons”, zo valt er in het juryrapport te lezen over de “experimentele tekst” die “ons geen boodschap of een vingertje toonde, maar een echte weergave van het moderne leven.”
Füsers schreef de serie van acht gedichten in slechts drie weken tijd. Eerder had ze de voorronde voor Zuid-Nederland gewonnen met andere gedichten. Tien prijswinnaars uit de verschillende voorrondes moesten vervolgens een nieuwe tekst schrijven voor de finale. “Daar had ik me niet echt op voorbereid. Drie weken is dan superkort.”
Ze koos uiteindelijk voor een thema waar ze veel over nadenkt: hoe het internet verhoudingen tussen vrienden beïnvloedt. “Je ontkomt bijna niet aan het internet, zeker nu in het coronatijdperk. Aan de ene kant zorgt het ervoor dat je altijd verbonden kan zijn met andere mensen, maar achter zo'n scherm zitten kan ook best eenzaam zijn. Zo heb ik een tijdje mijn Instagram-account verwijderd, omdat ik daar voor mijn gevoel te veel op zat. Dat voelde als een enorme opluchting, maar tegelijkertijd ook als een gemis. Eigenlijk merk je dan pas op welke manier zo'n app je dagelijkse leven beïnvloedt.”
Toch wil ze de online wereld in haar gedichten niet afschilderen als iets groots en engs. “We moeten niet ontkennen dat er negatieve kanten zijn, maar de invloed van het internet kan ook grappig en positief zijn. In gesprekken met vrienden komen vaak memes of verwijzingen naar dingen die we online tegenkomen voor. De humor en het taalgebruik - inclusief emoji’s - hierbij, komen ook terug in de gedichten. Ook er is een gedicht waarin de ik-persoon in gesprek gaat met Siri.”
De overwinning ziet ze vooral als een aanmoediging om door te gaan met schrijven. “Ik ben er pas twee tot drie jaar serieus mee bezig. Tegenwoordig probeer ik iedere dag te schrijven, al lukt dat niet altijd in combinatie met mijn studie en bijbaantje. Vaak doe ik het tussendoor, in de trein bijvoorbeeld. Ik heb het nooit als optie gezien om er mijn werk van te maken, dat besef komt nu pas. Al vind ik mijn studie ook heel interessant, dus ik zal de komende tijd moeten uitzoeken wat ik precies wil.”
Het prijzenpakket zal daar ongetwijfeld bij helpen. Zo mag Füsers haar werk voordragen op literair podium Frontaal en het festival Nieuwe Types, en mag ze deelnemen aan een zomerkamp voor jong talent van uitgeverij Das Mag. “Dat zijn supermooie kansen om meer ervaring op te doen. En je staat ook nog eens enorm in de spotlights.” Ze is van plan om een deel van de geldprijs in te zetten om zich verder te ontwikkelen op schrijfgebied. Wat ze voor de toekomst hoopt? “Het is fijn wanneer mensen je werk ook daadwerkelijk kunnen lezen. Een bundel publiceren zou mooi zijn.”