“Het lijkt me echt klote om een vrouw in Maastricht te zijn”, lacht Bill, die nu twee jaar hier woont. Net als de andere studenten die voor dit artikel geïnterviewd zijn, blijft hij liever anoniem, omdat dit een persoonlijk onderwerp is - hun volledige namen zijn bekend bij de redactie.
Bill hoorde al voordat hij hierheen kwam van het Maastricht Syndroom. Nu hij het met eigen ogen heeft gezien, concludeert hij dat de “seksuele frustratie onder vrouwen" in de stad inderdaad hoog is. “Je kunt je wel indenken hoe de meeste jonge mannen zich gedragen.” Tel daarbij op dat ze in een luxe positie zitten vanwege het overschot aan vrouwen. “Daten is belachelijk makkelijk in Maastricht voor heteromannen. Ik heb er zelf ook nooit problemen mee gehad. Tegelijkertijd zie ik dat mijn vrouwelijke vrienden door het tekort aan mannen hun eisen sterk naar beneden bijstellen - en daar zijn ze zich terdege van bewust.”
Middelmatig
“Ik maak me daar ook schuldig aan”, beaamt tweedejaars Alexandra lachend. “Daten is lastig. Toen ik hier kwam leek het me leuk om een vriendje te hebben, maar ik kwam er al snel achter dat de meeste Maastrichtse jongens dat niet willen. Ze zijn niet uit op een vaste relatie. En zij die dat wel willen zijn behoorlijk middelmatig. Ik realiseerde me dat als ik enige vorm van genegenheid of intimiteit wilde, ik met minder genoegen mee moest nemen.”
Op de vraag wat ‘middelmatig’ voor haar betekent, antwoordt Alexandra dat het een combinatie is van zowel uiterlijk als persoonlijkheid: "Ik wil niet oppervlakkig zijn, maar er zijn niet veel (redelijk) knappe mannen. Bovendien weten ze dat wij weinig keuze hebben en ze dus kunnen doen wat ze willen, de relatie loopt zoals zij dat willen.”
Ze vermoedt dat het overschot aan vrouwen een negatief effect heeft op de persoonlijkheid van mannelijke studenten. "Doorsnee of zelfs lelijke kerels slaan mooie meisjes aan de haak en denken ze dat ze goden zijn. Daarmee creëer je een arrogant karakter. Ze worden dan boos en kleinzielig als je ze afwijst.”
Andere redenen
"Ik denk dat het Maastricht Syndroom niet alleen door een gebrek aan mannen is ontstaan", vermoedt tweedejaars Samuel. "Natuurlijk, we zijn jongvolwassenen die zichzelf nog moeten uitvinden en voortdurend nieuwe dingen willen meemaken. Maar sommige mensen zijn bang om zich te hechten, anderen vinden relaties eng omdat het hen in hun vrijheid zou beperken. Toch begrijp ik het niet helemaal. Het maakt me een beetje verdrietig omdat ze door deze houding iemand kunnen verliezen die belangrijk is in hun leven, die aan hun zijde wil staan.”
Hook-up cultuur
Met zoveel studenten die geen relatie willen, zal het niet verbazen dat er een behoorlijke hook-up-cultuur heerst; mensen die alleen maar afspreken voor een onenightstand of slechts friends with benefits zijn, vrienden die af en toe met elkaar naar bed gaan.
Tweedejaars Manuela bevindt zich in wat ze een 'situationship' oftewel een open relatie noemt. “We zijn niet exclusief, maar ik voel niet de behoefte om met andere mensen uit te gaan", bekent ze. Zij vindt dat het in Maastricht juist minder erg gesteld is met de hook-up-cultuur dan in andere universiteitssteden. "Als ik met vrienden uit Frankrijk of het Verenigd Koninkrijk praat, lijken zij veel meer onenightstands te hebben dan ik en mijn vrienden hier." Al kan dat ook aan haar vriendengroep liggen, zegt ze.
Taak
Alexandra denkt dat dat inderdaad het geval is. “Hier is het maken van een seksafspraakje een soort onuitgesproken ‘taak’ die vervuld moet worden. Ik heb iets dergelijks nog nooit van vrienden in andere Europese steden gehoord. Op alle Maastrichtse feesten waar ik ben geweest, kun je je niet ontspannen, omdat het voelt alsof iedereen hetzelfde doel heeft. Je speurt de zaal af naar mogelijk interessante mensen. Ik word herhaaldelijk aangesproken, er wordt geflirt, maar alleen voor seks, meer niet. Alsof er een soort scheiding is tussen dat en de rest van het leven."
Samuel herkent dat uit zijn eerste jaar. "Ik was pas 18 toen ik in Maastricht aankwam en, laten we zeggen, niet erg ervaren met meisjes. Ik leerde al snel van mijn vrienden dat dit ‘normaal’ was en wilde er graag aan meedoen; ik voelde me tegelijkertijd een beetje onder druk gezet. Ik had twee keer een onenightstand voordat ik mijn vriendin ontmoette."
Online dating
Het idee dat mensen alleen maar op zoek zijn naar casual seks wordt bevestigd in apps als Tinder en Bumble. Manuela besloot ze na een mislukte poging weer te verwijderen. "Mensen waren specifiek op zoek naar seksuele relaties, daar was ik niet in geïnteresseerd, ik wilde vooral mensen leren kennen en vrienden maken."
Tweedejaars Tristan, die een langeafstandsrelatie heeft, heeft een soortgelijke ervaring. Hij downloadde Tinder tijdens de lockdown. "Mijn vriendin - we hebben al drie jaar een relatie - dacht dat dit een goede manier zou zijn om nieuwe mensen in Maastricht te ontmoeten. Ik kreeg veel swipes, maar zodra ze erachter kwamen dat ik gewoon vrienden probeerde te maken, ghosten ze me (niet meer reageren op berichten, red.)."
Is er dan nog hoop voor de singles in Maastricht die verlangen naar liefde? Misschien - want sommigen die eerst van de situatie hebben geprofiteerd, zijn het zat. Zoals Bill, die klaar is met casual dating. "Toen ik hier net woonde, had ik geen relatie. Ik maakte natuurlijk vrienden en na verloop van tijd werd dat vaak meer dan vriendschap. Maar al die dates zijn op een gegeven moment niet meer dan een hoop namen. Dat wil ik niet meer.”
Natalia Rubio en Maria Zaccarian