Jenga, Weerwolven, Uno: de spelletjestafel is goed gevuld deze woensdagavond op een bovenverdieping van tapasbar Que Pasa aan de Tongersestraat. Een kleine dertig studenten zitten verdeeld in groepjes – elk met een ander spel – aan twee lange tafels. Regelmatig bestijgt een ober met een vol dienblad de steile trap. Vooral veel frisdrank, maar hier en daar ook een biertje of glas Sangria.
Maar het pand dronken verlaten? Nee, dat zal vanavond niemand doen, vertelt geneeskundestudent Lars van den Eijnde, medeoprichter en bestuurslid van Fugax. Zoals dat nog nooit gebeurde in het kleine jaar dat men hier iedere twee weken een bordspellenavond houdt. “De eigenaar was in het begin zelfs bang dat hij maar weinig aan ons zou verdienen”, lacht Van den Eijnde. “Maar gelukkig valt dat mee. Mede doordat we regelmatig tapas bestellen, de patatas bravas is een favoriet.”
Like-minded
Ook zonder veel drank kun je een gezellige avond hebben, is dan ook het motto van Fugax. Een idee dat bij de grotere, meer traditionele verenigingen minder lijkt doorgedrongen, zegt Van den Eijnde, die zelf ooit een half jaar lid was van Tragos. “Prima mensen daar, maar ik voelde me er niet zo thuis. Veel drinken is niet mijn ding. Maar als je niet meezuipt tijdens borrels, maak je er niet echt vrienden.”
Daar lopen vast meer studenten tegenaan, bedacht hij een jaar geleden samen met Anne Eggen, student biomedische wetenschappen die om dezelfde reden niet kon aarden bij een andere studentenvereniging. “Anne kwam met het idee om een WhatsApp-groepje op te richten voor like-minded studenten, waarmee we samen leuke dingen konden doen. Vanaf dat moment ging het heel snel. Het werd doorverteld aan vrienden en studiegenoten. Binnen een enkele weken zaten er al zo’n 120 leden in de groep. Blijkbaar was er veel behoefte aan, zo veel dat er meer structuur nodig was. Een vereniging dus.”
Verlegen
Een maand na het oorspronkelijk idee was er al een bestuur; inmiddels staan er al bijna een jaar wekelijks activiteiten op de agenda – van boekenclubs tot films kijken of het rollenspel Dungeons & Dragons. “En we organiseren bijvoorbeeld ook iedere twee weken een ‘circle’, waarin leden in een veilige omgeving kunnen praten over onderwerpen als seksualiteit, ouders en gender”, zegt Van den Eijnde. “De voertaal is bij alle activiteiten Engels. Niet dat we ons exclusief op internationals richten – er zijn ook veel Nederlandse leden – maar omdat we inclusief willen zijn.”
Als naam werd Fugax gekozen. “Latijn voor timide. Omdat onze meeste leden iets rustiger of meer verlegen zijn dan gemiddeld.” Lachend: “Pas later kwamen we erachter dat dat ook een naam is voor allerlei ziektes. Maar goed, we hebben het zo gehouden.”
Drempel
Na het opstartjaar wil de vereniging nu ‘volwassen’ worden. Zo zijn er sinds deze zomer meerdere commissies, bijvoorbeeld voor activiteiten en promotie, en krijgen nieuwe leden – als ze dat willen – een inauguratie. En er wordt gezocht naar een eigen sociëteit. “Het is fijn om een eigen, vaste plek te hebben. Nu moeten we nog regelmatig activiteiten buiten houden. En soms zelfs in mijn eigen appartement”, zegt Van den Eijnde.
Ook nieuw: inschrijfgeld voor leden, zo’n 50 euro per jaar. “Vorig jaar betaalden we als bestuur vrijwel alles uit eigen zak, of we namen eigen spullen mee. Maar daarvoor wordt het nu te duur. Een website, een bankrekening, bordspellen: het kost allemaal geld. En daar komt binnenkort dus misschien ook nog huur bij.” Al kan zo’n jaarlijkse bijdrage wel een drempel vormen, merkt Van den Eijnde. “Zeker voor mensen die maar af en toe naar een activiteit komen. Tegen het einde van vorig jaar hadden we een groep van zo’n 150 mensen, momenteel hebben zich er maar zo’n veertig daadwerkelijk inschreven als lid. Maar de inschrijfdeadline is pas half oktober. Met de gedachte aan betalen stellen veel studenten het misschien nog even uit. Ook vanavond is nog niet iedereen lid, sommigen zijn er zelfs voor de eerste keer.”
Op de achtergrond klinkt intussen hard gelach. Een groepje speelt een potje Cards against humanity, waarbij de meest grove of grappige uitspraak wint. In dit geval: een zin met de combinatie Donald Trump en tienerzwangerschappen. “Ook al zijn we wat meer timide, dat wil nog niet zeggen dat dit een sensitive clubje is met mensen die nergens tegen kunnen”, lacht Van den Eijnde.