Het is lastig om te bepalen wat me het meest irriteert: Polickers proza of argumentatie. Het eerste gebrekkig, het laatste verschrikkelijk. De ogenschijnlijk “opgeleide” ondergetekenden van de open brief zien het echter totaal verkeerd, verklaart Policker, met hun “verwrongen logica, zo niet moraal”. Gezien zo’n sterke uitspraak is het verbazingwekkend dat het opiniestuk zelf meerdere dubieuze beweringen bevat, die ofwel uitgaan van drogredenen ofwel iedere academische standaard verzaken door geen enkele betrouwbare bron te citeren.
Genocide, Hamas en ‘het mogelijk maken van terrorisme’
Een genocide van Palestijnen is een complottheorie, beweert Policker bijvoorbeeld, omdat hun bevolking is blijven groeien. Een dergelijk argument toont niet alleen een gebrekkige kennis van wat genocide juridisch inhoudt en een walgelijk ontzien van het gewicht dat een genocidebeschuldiging met zich meebrengt, maar gaat ook uit van de veronderstelling dat de huidige aanklacht van historische aard is. De casus van het Internationaal Gerechtshof kijkt echter naar de gedragingen van Israël sinds 7 oktober. Aanklager Zuid-Afrika benoemt in zijn klacht gewelddadige conflicten en feitelijke apartheid uit het verleden als referentiekader, maar gaat niet in op de vraag of dit ook genocidale daden zijn. Historische populatiegroei is daarmee simpelweg irrelevant.
Wat moeten we verder denken van beweringen over het gedrag van Hamas tegen Gazaanse burgers? Hoe moeten we verifiëren dat ze bommen maakt van waterleidingen? Hoe moeten we reageren op de beschuldiging dat “UNWRA [sic] [overloopt] van antisemitisme” als Policker hiervoor geen bron geeft? Als het opiniestuk iets bereikt heeft, dan is het wel de noodzaak voor betrouwbare bronnen door zijn totale gebrek daaraan.
Het beeld wordt somberder als we kijken naar de beweringen mét bronnen. Ze vechten vanuit VN-kantoren, zegt Policker, terwijl er slechts beelden worden geleverd van drie gewapende mannen die een VN-voertuig voorbijlopen. Deze beschuldigingen zijn hypocriet, werpt die tegen (althans, dat doet Neuer in een VN-debat), omdat China, een permanent lid van de VN-veiligheidsraad, zelf een genocide pleegt tegen Oeigoeren. Is het de bedoeling dat we zo’n gevoelloze tu quoque werkelijk serieus nemen? Oproepen tot het onvoorwaardelijke herstel van de grenzen van 1948, een permanent staakt-het-vuren of het terugtrekken van Israëlische troepen uit bezet gebied zijn geen onderdeel van een of andere internationale missverkiezing voor morele puurheid. Het zijn wanhopige pogingen om verder overvloedig bloedvergieten te voorkomen in een regio waar de levens van onschuldige burgers al decennia lang worden bedreigd, geschaad en gedegradeerd. Geen enkele misdaad van een ander land kan Israël ooit vrijwaren van rechterlijke vervolging, laat staan morele veroordeling.
Oorlog is de hel, ziet ook Policker in, maar niet voordat de opinieschrijver aantoont dat deze oorlog dat predicaat amper verdient. Policker zaait niet alleen ongegronde twijfel over het dodental dat het Gazaanse Ministerie van Volksgezondheid publiceerde (die onder andere de WHO, de OCHA en een artikel uit The Lancet als betrouwbaar, zelfs ongerapporteerd beschouwen), maar accepteert tevens de statistieken van de Israëlische legermacht zonder enige twijfel. Er is vrijwel niets bekend over hun registratiemethoden, laat staan hun betrouwbaarheid. Analisten vrezen dat ze burgerslachtoffers registreren als gedode Hamas-strijders, nu zelfs de Israëlische ambassade in het Verenigd Koninkrijk opmerkt hoe moeilijk het is om burgers van Hamas-leden te onderscheiden. Polickers verhouding is dus naar alle waarschijnlijkheid onjuist. Zelfs als dit niet het geval was, blijft het verwerpelijk om anderen “uit te dagen” om drie conflicten met een slechtere slachtofferverhouding te vinden. Voor iemand die de open brief veroordeelt omdat deze de “cynische aspecten” van het conflict uit de weg gaat, spreidt Policker een verontrustende houding tentoon. Sterfgevallen zijn geen lege wiskundige oefening.
Alhoewel alle tegenwerpingen drogredenen zijn, begaat Policker een nog grotere fout: een stropopredenering. Het uitgangspunt van Polickers verontwaardiging is dat de ondergetekenden van de open brief “terrorisme mogelijk maken” door Hamas niet te vermelden. Het niet noemen van een terroristische organisatie in een openbaar document dat niet over die terroristische organisatie gaat, maakt terrorisme niet mogelijk, noch vergoelijkt het dat, noch ondersteunt het dat. Iedere poging om het tegendeel te beweren, met of zonder ongeldige argumenten, heeft geen plaats in een gezonde academische gemeenschap.
Vrede
De oorlog tussen Israël en Hamas (en het bredere conflict tussen Israël en Palestina) vormt een traumatische gebeurtenis die oude wonden opende en nog altijd nieuwe wonden opent. Deze kunnen niet genegeerd worden. Ik leef ten volle mee met de schok die Policker en talloze anderen gevoeld hebben en nog steeds voelen. Dat gezegd hebbende, kunnen we niet toestaan dat argumenten uitgaan van vaag bewijs. Wanneer iemand wil aantonen “hoe verwrongen [hun] logica, zo niet [hun] moraal” is, is het minste wat we mogen verwachten dat argumenten logisch zijn, daadwerkelijk reageren op het document waarvan ze zeggen uit te gaan en hun toevlucht niet nemen tot desinformatie. Ik betreur daarom dat niets in Polickers artikel het gestelde doel vervult.
We willen allemaal vrede, zij het in de vorm van twee staten (zoals Policker suggereert), zij het in een andere vorm (bijvoorbeeld een Israëlisch-Palestijnse confederatie, zoals Thomas Piketty voorstelt). Als we echter werkelijk verlangen dat Palestijnen en Israëliërs in harmonie, welvaart en vriendschap samenleven, is het verbreken van banden met Israëlische instellingen niet uit den boze; het is essentieel. We kunnen duurzame vrede enkel bewerkstelligen door internationaal gecoördineerde sancties van de Israëlische regering en Hamas. Hoewel de Universiteit Maastricht over geen groot institutioneel, laat staan internationaal aanzien beschikt, blijft het van vitaal belang om banden te verbreken met alle Israëlische instellingen. Al zijn we slechts een druppel in een rivier of een oceaan, we moeten onze verantwoordelijkheid nemen voor vrede en tegen schendingen van het internationaal recht. En ter wille van onze universitaire gemeenschap moeten we een open discussie stimuleren, maar alleen op basis van logisch onderbouwde argumenten en grammaticaal correcte zinnen.
Ayra van den Heuvel
Voetnoten en bronvermeldingen zijn verwijderd om te voldoen aan de redactionele standaard van Observant