Ik stond al jong op het zeepkistje. Afgelopen academisch jaar was ik voorzitter van het Interstedelijk Studenten Overleg (ISO), dat opkomt voor de belangen van studenten, hiervoor zat ik in de universiteitsraad en op de middelbare school heb ik de jongerenraad in Venlo opgericht. Ik heb iets activistisch in me, maar ben ook van het overleggen. Dat is ook meer de rol van het ISO – de Landelijke Studentenvakbond (LSVb), met wie wij veel optrekken, organiseert de demonstratie op het Malieveld, wij laten op andere manieren van ons horen. Je hebt het allebei nodig: mensen die polderen en mensen die even flink kabaal maken. Als voorzitter vond ik het de kunst om degene aan de andere kant van de tafel van onze standpunten te overtuigen. Het was een leuk jaar, maar ook heel intensief. Ik had ook de media-telefoon dus ik moest steeds klaarstaan om de pers te woord te staan. Eén keer was ik net aan het douchen toen de NOS belde.
Waar heb je spijt van? Ik heb geen spijt van alle dingen die ik altijd naast mijn studie heb gedaan, maar wel van hoe ik het soms heb aangepakt. Ik ben heel enthousiast, duik ergens helemaal in. Mijn familie en vrienden zie ik vervolgens te weinig. Terwijl zij er altijd voor me zijn. Dit jaar ga ik het rustiger aan doen en hen prioriteit geven.
"Ik ben heel hecht met mijn Poolse oma"
Ik zie mijn oma… Toevallig kom ik net terug van een bezoek aan mijn oma, de moeder van mijn moeder. Zij is mijn enige nog levende grootouder – ik heb alleen één andere opa gekend. Hij overleed toen ik op de basisschool zat. Ze woont in Polen – een reis van tien uur met de trein. We zijn heel hecht. Toen ik klein was hadden mijn ouders een eigen bedrijf waar veel tijd in gingen zitten. Mijn oma heeft me toen mee opgevoed. Nu woont ze weer in haar geboorteland. We praten Pools met elkaar, ik spreek het goed.
Wat zoek je in een partner? Iemand die passievol in het leven staat. Op alle gebieden: werk, studie, vrienden, mij. Iemand die het initiatief neemt. Empathie vind ik ook belangrijk. En dat diegene zichzelf durft te zijn. Ik ben op dit moment niet actief op zoek – ik heb nu vooral behoefte aan wat tijd voor mezelf, dat is er vorig jaar niet veel van gekomen – maar ik sta er wel voor open.
Trots op: Dat we met het ISO, na een heel lang proces, landelijke richtlijnen voor de vergoeding van medezeggenschapsleden hebben vastgesteld. Er bestonden grote verschillen, sommige studenten hadden er bijna een fulltimebaan aan en kregen 300 euro in de maand. Zo krijg je dus geen studenten die van bijbaantjes afhankelijk zijn om rond te komen, terwijl je juist een zo divers mogelijke afspiegeling in je raad wil. Ook hebben we grote stappen gezet richting een verplichte stagevergoeding. Vooral in het onderwijs en de zorg krijgen stagiaires vaak niets, terwijl ze daar juist mensen tekortkomen.
"Deze kabinetsplannen raken de kwetsbaarste mensen het hardst"
Wat viel tegen het afgelopen jaar? Het hoofdlijnenakkoord van het nieuwe kabinet, waarin staat dat ze de langstudeerdersboete willen introduceren, er bezuinigd zal worden op onderwijs en de btw op (school)boeken omhoog gaat. Het kabinet viel net toen ik vorig jaar als ISO-voorzitter begon. We hebben in de maanden voor de verkiezingen met politici van vrijwel alle partijen gesproken, manifesten aangeboden. En dan ligt er een akkoord met plannen die de kwetsbaarste mensen het hardst raken. Dat is frustrerend.
Hoe was je als kind in vijf woorden? Ik was ambitieus en ondernemend – ik streefde altijd naar het hoogste. Hoge cijfers, extra activiteiten naast school. Ik was ook empathisch, een beetje verlegen en bijna té beleefd. Maar niet als iemand werd gepest, dan steunde ik diegene en zei ik er wat van, ook al vond ik dat spannend.
"Op mijn bucketlijst: parachutespringen - als ik durf"
Ik ben thuis de kok. Mijn vader heeft de koksopleiding gedaan, dus hij kookt vaak. Mam kan trouwens ook goed koken, vooral Poolse gerechten. Ik woon weer thuis met mijn ouders en mijn broertje van bijna 12. Voor het ISO moest ik vorig jaar vooral in Utrecht en Den Haag zijn, dus ik had mijn kamer in Maastricht opgezegd. Ik vond wel woonruimte, maar net buiten Utrecht. Toen dacht ik: als ik toch moet reizen, kan ik het net zo goed vanuit mijn ouderlijk huis doen. Dan kan ik ook volledig ontspannen als ik thuis ben. Voorlopig blijf ik er wonen, zo kan ik meer tijd met mijn broertje doorbrengen, maar ook om geld te besparen. Na alle drukte van vorig jaar wil ik even geen bijbaan.
Over tien jaar… ben ik aan het werk. Ik wil eerst een master gaan doen en denk aan iets over cognitie of bedrijfskunde. Ik zal me ook blijven inzetten voor toegankelijk onderwijs en inspraak. Ik vind het erg belangrijk dat mensen niet alleen mee kunnen praten, maar ook echt invloed hebben op beslissingen die hun leven raken. Het onderwijs heeft zo'n enorme impact op de ontwikkeling van mensen en daarmee op de samenleving als geheel. Tegen die tijd heb ik misschien ook een partner. Of ik kinderen wil, weet ik nog niet zeker. Als ik ze krijg, dan pas als mijn carrière op de rails staat. Verder wil ik een paar dingen van mijn bucketlijst afstrepen: door Europa interrailen, parachutespringen (als ik het durf) en nieuwe hobby’s uitproberen. Dat ga ik komend jaar doen. Op mijn lijstje staat nu: klimmen, iets met dans, iets creatiefs. We zien wel wat er blijft plakken.