De term ‘genderkritisch’ betreft degenen die geloven dat geslacht een betrouwbaardere basis biedt dan het vagere concept van genderidentiteit waar het gaat om wetgeving, gezondheidszorg, het verzamelen van gegevens, bescherming en seksualiteit. Men hecht bijvoorbeeld aan duidelijke medische terminologie, net als aan voorzieningen die uitsluitend voor één van de seksen bedoeld zijn, zoals kleedkamers, crisiscentra voor slachtoffers van verkrachting, etc.
GK-mensen variëren van bezorgde ouders tot feministen, en ook zij die zich tot dezelfde sekse voelen aangetrokken. Wat ze allemaal gemeen hebben, is dat ze een stem willen hebben bij beleidsbeslissingen die hen aangaan, omdat ze bang zijn voor potentiële belangenverstrengeling, vooral bij transgenders die voor de wet beschouwd willen worden als hun genderidentiteit in plaats van hun geslacht.
JK Rowling
De reactie op GK's is meestal agressief en disproportioneel, waarbij de beschuldigde gewoonlijk als hatelijk, hevig bevooroordeeld of onmenselijk wordt beschouwd. JK Rowling heeft scheldpartijen, doxing [het dreigen met het openbaar maken van persoonlijke informatie, red.] en doodsbedreigingen doorstaan en is publiekelijk afgevallen door voormalige medewerkers omdat ze beweerde dat vrouwen vooral in accurate bewoordingen over hun lichaam moeten blijven praten.
Andere publieke figuren die doelwit werden vanwege hun mening over deze kwestie zijn Britse politici (parlementslid Rosie Duffield), LGB-activisten en feministen (zoals de Nederlandse groep Voorzij). Britse academici ondergingen een bijzonder kwaadaardige bejegening door collega's en studenten. In 2021 namen twee vrouwelijke academici (Kathleen Stock en Jo Phoenix) ontslag na een aanhoudende campagne van verbaal geweld, intimidatie en een verkeerde weergave van hun standpunten.
Geweld en vrouwenhaat
Wat de genoemde personen gemeen hebben, is dat ze vrouwen zijn en dat hun tegenstanders geen solide bewijs van hun bevooroordeeldheid hebben geleverd. In deze moderne heksenjacht gaan desinformatie, ongefundeerde beschuldigingen en een onwil om te debatteren gaan hand in hand met dreigen met geweld, vrouwenhaat en overdrijving.
Onherkenbaar
Dit is waarom ik niet uit de kast kom op of buiten de UM. De reacties op het weloverwogen redactioneel van Riki Janssen zeggen genoeg, en ik heb geen reden om institutionele steun te verwachten. Aangezien FEM het scheldwoord TERF (trans-exclusieve radicale feministe) gebruikt om mensen zoals ik te beschrijven, en de UM LGBTQ+-groep op hun sociale media de bijdrage van homomannen en lesbiennes bij de Stonewall-rellen (1969 in Greenwich Village in New York) bagatelliseert, betwijfel ik of ze een door hetzelfde geslacht aangetrokken persoon als ik zouden verdedigen.
Dus ik blijf voorlopig incognito en ga door met actievoeren zoals ik dat heb gedaan sinds het begin van de jaren negentig - onder de radar en hopend op betere tijden.
De naam van de auteur is bekend bij de redactie