De meldingen blijven het hele interview binnenkomen op zijn telefoon. Mykola Antoniuk (26), masterstudent Intellectual Property Law and Knowledge Management, probeert continu contact te houden met vrienden en familie in Oekraïne. “Mijn ouders zijn in Kiev gebleven. Mijn vader heeft zich bij de burgerverdediging aangesloten, mijn moeder zorgt voor mijn grootmoeder die weigerde te vertrekken. Mijn zus studeert in Polen. Ze zou de dag voordat de oorlog uitbrak terug naar Oekraïne komen, maar gelukkig besloot ze te blijven. Mijn ouders vertellen ons de hele tijd dat het zo'n opluchting voor hen is dat wij veilig zijn. Het is één ding minder om je zorgen over te maken.”
Geen emoties
Hij voelt nauwelijks nog emoties, zegt Antoniuk. “In het begin was ik geschokt en bang. Nu verbaast me niets meer. Zelfs als de Russen burgergebieden bombarderen, weet ik niet wat ik moet voelen. Als ik analyses lees waarin experts zeggen dat de oorlog zes maanden kan duren, word ik depressief. Ik probeer niet te veel in dat gevoel te duiken, door met vrienden te praten en boeken te lezen. Ik dacht dat studeren me zou afleiden, maar dat werkte niet.”
Hij weet niet zeker of en wanneer hij zal terugkeren naar Oekraïne. "Het is heel moeilijk geworden om mijn toekomst te voorspellen." De afgelopen weken hielp hij vanuit Maastricht vrienden die Oekraïne wilden ontvluchten, evenals andere vluchtelingen. Ze zijn echter niet allemaal vertrokken. "Sommigen bevinden zich in het westen van het land, waar het veiliger zou moeten zijn, anderen doen vrijwilligerswerk of vechten."
Hoop
Antoniuk is dankbaar voor de eenheid van het Westen, maar vreest dat sancties niet genoeg zijn. “Dat is meer een langetermijnstrategie, het zal Rusland hinderen bij het financieren van deze oorlog. Ik begrijp dat het erg moeilijk is voor de NAVO om een no-fly-zone in te stellen. Rusland en enkele van zijn bondgenoten hebben kernwapens. We willen geen derde wereldoorlog. Maar ik zou blij zijn als er een no-fly-zone kwam.”
President Zelensky geeft de mensen hoop, zegt hij. “Voor de oorlog was ik geen groot voorstander van hem. Ik waardeerde het dat hij een liberale president was, maar ik vond dat hij te weinig ervaring had. Ik luister elke dag naar zijn toespraken. Hij is daarin heel eerlijk. Nu denk ik dat je in een situatie als deze misschien geen politieke ervaring nodig hebt. Je moet gewoon een goed mens zijn – en ik denk dat hij dat ook is.”
Russische opstand
Het idee van een lang conflict beangstigt Antoniuk. “Net als in Syrië, en ook Donetsk – dat is ook al acht jaar aan de gang.” De enige oplossing is volgens hem is dat het Russische volk Poetin tegenhoudt. “Biden heeft al gezegd dat de VS geen deel zal uitmaken van deze oorlog. De internationale gemeenschap heeft alle mogelijke sancties tegen Rusland ingesteld, dus ik weet niet wat ze nog meer kunnen doen. En Poetin heeft laten zien dat hij zo ver mogelijk zal gaan. Ik zie dit als een Russische oorlog, niet alleen de oorlog van Poetin. Het is de verantwoordelijkheid van het Russische volk dat hij al meer dan twintig jaar hun leider is. De meesten van hen accepteren de situatie gewoon. Ik weet dat sommigen protesteren en rebelleren, maar dat is een minderheid. Ik las – op een Russische website, dus ik weet niet hoe waar het is – dat 71 procent van de Russen de invasie steunt. Ik begrijp dat ze met propaganda worden gevoed, maar ik begrijp niet hoe ze kunnen geloven dat we zelf onze gebouwen vernietigen en onze mensen vermoorden. Waarom zou Oekraïne dat doen? Het slaat nergens op."