De directe aanleiding voor het initiatief was de townhall meeting in september 2021 van toenmalig gemeenteraadslid Alexander Lurvink. Tijdens deze online bijeenkomst kwamen de meest “schrijnende verhalen” voorbij, zegt Ivaskis, nu masterstudent Europees recht. “Sommige studenten zijn zelfs om seksuele gunsten gevraagd in ruil voor een kamer. Stel je voor dat je net achttien bent, je ouderlijk huis hebt verlaten, het land en de cultuur niet kent, en je dan met dat soort situaties geconfronteerd wordt.”
Er moest iets gebeuren, vonden ook Leppert, inmiddels afgestudeerd aan het UCM, en Takacs, nu masterstudent Sustainable Finance en Strategy & Innovation. Beiden waren het afgelopen jaar universiteitsraadsleden en begonnen tijdens de digitale bijeenkomst al met elkaar te appen. Leppert: “Dat voelde als onze verantwoordelijkheid als actieve studentenvertegenwoordiger.”
Wiel niet opnieuw uitvinden
Couch surfing biedt een snelle, tijdelijke oplossing, dachten de drie. Ze namen contact op met SOSGroningen, dat kort daarvoor werd opgericht. Het wiel helemaal opnieuw uitvinden hoefde dus niet, maar dat betekent niet dat er geen werk meer was, lacht het drietal nu een jaar later. Tot en met eind november waren ze er minimaal drie uur per dag mee bezig. “En vaak ook wel zes.” Ze bouwden een website waar studenten en hosts een Google-formulier konden invullen. Wat voor een ruimte is er bijvoorbeeld beschikbaar? En voor hoe lang?
Op basis van die formulieren maakten het drietal en een aantal vrijwilligers een match. Contactgegevens werden uitgewisseld en vanaf dat moment moesten gastheer/-vrouw en student het zelf regelen. In totaal werden er vorig jaar 24 ‘banken’ beschikbaar gesteld, waar 82 studenten op reageerden. Uiteindelijk kwamen er 25 matches tot stand.
Zelf gastheer
Als een soort “veiligheidscheck” konden alleen mensen met een e-mailadres van de UM of Hogeschool Zuyd zich aanmelden als host, zegt Leppert. Onder de gastheren waren Takacs en zijn huisgenoot. Twee weken lang sliep er een uitwisselingsstudent op een luchtbedje in hun woonkamer. “Natuurlijk lever je een beetje privacy in, maar het was een genoegen om iemand te kunnen helpen. Tot dat moment had hij in dure Airbnb’s geslapen. Die twee weken waren genoeg voor hem om iets permanent te vinden.”
Leppert, Takacs en Ivaskis bleven ook continu in gesprek met de universiteit en de gemeente Maastricht over oplossingen voor de kamercrisis. Verschillende ideeën passeerden de revue en hoewel de meeste strandden, was het goed dat het onderwerp op tafel lag, zegt Takacs. Een van de ideeën die het wel haalde: de maar liefst 600 containerwoningen in Randwyck.
“Op groei gerichte natuur van universiteiten”
SOSMaastricht is inmiddels overgenomen door Maastricht Housing en omgedoopt tot Couchsurfing Maastricht. De drie zijn blij dat hun project wordt voortgezet, maar zien liever structurele oplossingen. Sittard en Heerlen zouden mogelijk wat druk van de ketel kunnen halen, mits er betere OV-verbindingen komen, zegt Leppert. Takacs: “En een OV-vergoeding voor buitenlandse studenten. Als ze buiten Maastricht een goedkope kamer vinden, maar vervolgens elke dag acht euro voor de trein moeten betalen, dan heeft het niet zo veel zin.” Daarnaast moet de overheid iets doen aan de “op groei gerichte natuur van universiteiten”, aldus Leppert. “Steden barsten uit hun voegen, maar dit gaat op den duur ook problemen geven op andere vlakken. Het aantal beschikbare huisartsen bijvoorbeeld.”